حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع لِبَعْضِ مُخَاطِبِيهِ- وَ قَدْ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ يُسْتَصْغَرُ مِثْلُهُ عَنْ قَوْلِ مِثْلِهَا- لَقَدْ طِرْتَ شَكِيراً وَ هَدَرْتَ سَقْباً قال الرضي و الشكير هاهنا أول ما ينبت من ريش الطائر- قبل أن يقوى و يستحصف- و السقب الصغير من الإبل- و لا يهدر إلا بعد أن يستفحل
و درود خدا بر او، فرمود: (شخصی در حضور امام سخنی بزرگتر از شأن خود گفت، فرمود) پر در نياورده پرواز کردی، و در خردسالی آواز بزرگان سر دادی
(شکير، نخستين پرهايی است که بر بال پرنده می‌رويد و نرم و لطيف است و سقب، شتر خردسال است زيرا شتر بانگ در نياورد تا بالغ شود.)
(اخلاقی، تربيتی)
وَ قَالَ ع: مَنْ أَوْمَأَ إِلَى مُتَفَاوِتٍ خَذَلَتْهُ الْحِيَلُ
و درود خدا بر او، فرمود: کسی که به کارهای گوناگون پردازد، خوار شده، پيروز نمی‌گردد.
(علمی، اخلاقی)
+ نوشته شده در دو شنبه 5 خرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند علمی,تربیتی,سخن,بال پرنده,شتر,کارهای گوناگون,پیروزی, ساعت 12:33 توسط آزاده یاسینی
|
